Met tweehonderd frank en een streepjeshemd naar mijn eerste fuif

Enkele weken na mijn zestiende verjaardag sprak mijn moeder de gevleugelde woorden: 'ge weet toch dat ge nu moogt uitgaan?' Toevallig spraken de jongens in mijn klas al enkele dagen over een fuif die zou doorgaan de volgende zaterdag in De Volkslust in Merksem. Mijn eerste fuif zat eraan te komen!

Uiteraard kreeg ik een uur mee: half een. En nee, dat was niet het uur dat ik de volgende dag ten laatste uit mijn bed moest zijn. Het was het uur dat ik thuis moest zijn. Half een!

Om negen uur maakte ik met kriebels in de buik en hopen deodorant onder de armen aanstalten om te vertrekken. Papa zei allicht nog iets van: 'neem een zakdoek mee, vergeet uw sleutels niet en geld!'. Ik keek in mijn portefeuille en zag twee briefjes gespaard zakgeld klaar zitten. Tweehonderd frank, dat moest volstaan.

Om tien na negen kwam ik aan bij De Volkslust en parkeerde ik mijn fiets bij de andere zesduizend. Ik liep naar binnen, gaf mijn jas aan het mooie vestiairemeisje (- twintig frank) en betaalde inkom (- vijftig frank). Ik keek trots naar mijn eerste fuifstempel en zwaaide de deuren van de grote zaal van de Volkslust open.

Wat ik daar zag, heeft mij diep geraakt. Een zaal vol dansende lijven. Met 'Don't you want me' van Felix dat uit de boxen knalde alsof ze het in Schoten ook moesten horen. Ik wist niet wat ik zag en ik wist ook niet welke houding ik moest aannemen. Gelukkig herkende ik snel mijn klasgenootjes. Samen dronken we een pintje (- dertig frank) om in de sfeer te komen. En toen nog een pintje (- dertig frank) en wat later nog een (- dertig frank).

Dan was het zover, het grunge-uurtje was aangebroken en ik volgde mijn kompanen naar de dansvloer. Onderweg kreeg ik van een meisje te horen dat streepjeshemden echt totaal uit de mode zijn. Maar ik liet mij niet uit mijn lood slaan en wandelde stoer verder naar het epicentrum van De Volkslust. Op Alive van Pearl Jam stond ik nog gewoon mee te knikken. Op Suck My Kiss van the Peppers voelde ik mijn heupen wakker worden. En op Smells Like Teen Spirit was het hek van de dam. Headbangen met ingebeeld lang haar, pogoën met alle mogelijke lichaamsdelen en luidkeels meebrullen. 'Here we are now, entertain us!'

Het werd snel kwart na twaalf. Nog snel een laatste drankje, een lekker mazoutje deze keer (- dertig frank), mijn jas ophalen en recht naar huis waar mama en papa natuurlijk 'toevallig' nog wakker waren. Mijn eerste fuif zat erop en ik had nog tien frank over. Wat een succes!

Blij zijn met tien frank (vijfentwintig eurocent), waar is de tijd?