36, In Instaroman, To The Ghosts Who Write History Books (2009)

Dankzij Antwerpen Boekenstad bekijk ik het leven dezer dagen door een andere bril. Ik ben namelijk, samen met vele anderen, aan het meewerken met de eerste Antwerpse Instaroman. Vanaf 31 oktober schrijft stadsdichter Bernard Dewulf regelmatig zinnen en die worden dan op Instagram gepost. Iedereen is welkom om bij die zinnen beelden te verzinnen. De mooiste beelden worden door Bernard Dewulf uitgekozen en krijgen een plaatjes in de enige echte Instaroman die live op de boekenbeurs zal gedrukt worden.

En zo bekijk ik mijn Instagram tegenwoordig veel vaker dan anders, op zoek naar de nieuwe mooie zin van Bernard Dewulf. Als de zin gepubliceerd wordt dan beginnen mijn brein en ik na te denken over wat voor een beeld ik zou kunnen maken. Buiten of binnen? Daglicht of bij schemering? In de stad of op den buiten? Man of vrouw? Stilleven of druk leven? Concreet of abstract?

Zo bekijk ik het leven door een andere bril. Ik blijf uiteraard een absolute amateuristische amateurfotograaf. Ik trek enkel met mijn iPhone. Die regelmatig gewoon uitvalt wegens ouderdom. Ik ken niets van belichting of van sluitertijd. Ik doe maar wat. Dat maakt het net zo leuk. Iedereen kan meedoen, je moet alleen Instagram op je smartphone hebben staan. Dus ja, eigenlijk kan niet iedereen meedoen. Maar toch.

Hierbij mijn eerste foto's, met de zinnen erbij. Volg mij op Instagram (@igordaems) en je ziet ze allemaal.

Een vrouw is onderweg naar het blauwe uur.




Haar stap splijt het spitsuur.




In de stad droomt een man een kleine ontreddering.




Waar zij gaat, gloeit een ondagelijks licht aan.




Boven de avond wordt het ochtend.




Een lauwe bries voert zout, lust en verte aan.