Ik ben officieel oud.

Begin deze maand kwam ik deze wedstrijd tegen op het internet: 'schrijf een songtekst voor Amatorski'. De groep had een woordeloze demo gemaakt en daar kon je lyrics voor schrijven. Die opdracht zei me wel wat en op een vrije namiddag ging ik aan de slag. Ik kocht een aantal magazines in de IMS op de Melkmarkt ter inspiratie en begaf mij naar de Normo voor een lekker koffietje. Daar las ik een artikel over Portugese vrouw die wegens de aanhoudende crisis verhuisd was naar Angola, een vroegere kolonie van Portugal. Haar vriend bleef achter in Lissabon. Een beetje de omgekeerde beweging. Na de laatste slok koffie fietste ik naar mijn voortuin en ging ik op een bank zitten in het zonnetje. Ik schreef de tekst waarvan ik dacht dat ik hem ging insturen voor de wedstrijd.

's Avonds las ik nog even de wedstrijdvoorwaarden online. En wat bleek? De deelnemers moesten tussen 18 en 35 jaar oud zijn! Dat kwam ik te weten enkele dagen na mijn 36e verjaardag. Pijnlijk.

Die wedstrijd zal ik dus niet winnen. Maar kom, hier toch mijn tekst:

wie denkt eraan om mij te zijn
ik wil zo graag
vluchten naar huis
maar het is hier beter

het spijt me zo om mij te zijn
ik kan niet meer
hier is het
jij in dat arm land

we zien hetzelfde water
jij verdient minder
ik wil minder maar kan niet meer

we zien dezelfde zon
ik mis jouw regen
blijf wachten, ongeduldig

kon hier maar bij jou zijn
de toekomst lacht ons uit
kon ik maar meer
de schuld geven

aan de banken

Zou dat niet mooi passen bij zo'n mooi nummer als Come Home?