Dankzij een gouden tip begaf ik mij afgelopen donderdag tussen de regenbuien door niet naar CC Deurne voor de voorstelling 'Ontembare Stad' van het Martha!Tentatief maar naar Trix voor het concert van Monophonics uit San Francisco, Californië. Deze zeskoppige groep speelde daar boven in de Trix Bar. Ik was daar, shame on me, nog nooit geweest. Maar ik kom nog terug. De sfeer van een rokerig, intiem café (zonder de rook dan.) De perfecte omgeving voor een optreden van een groep die ervoor gaat.

En gaan, dat deden ze, de Monophonics. Van bij de eerste noot was de hele zaal mee met de brullende stem van de zanger die ook de keyboards geselde, de krachtige uithalen van de blazers (trompet en sax) en de solerende gitarist. Moderne soul, om het met een lelijke term te benoemen. Ze kennen hun klassiekers want na een kleine pauze speelden ze de rest van de avond vol met eigenzinnige covers van Aretha Franklin, Al Greene en Syl Johnson. Topconcert van een band waar ik nog nooit van gehoord had. Altijd fijn.

In de grote zaal speelde tegelijkertijd Ultravox. Ja, die van Vienna (brul mee: this means nothing to me!). Ik ben blij dat ik boven stond. Zo blij dat ik ondertussen de laatste plaat van Monophonics heb gekocht. Zoals zo vaak klinkt de plaat wat braver en minder vuil maar op een regenachtige zaterdagmiddag ken ik veel slechtere dingen om op te leggen.

Oh ja, grappig: tijdens mijn online zoektocht naar info over de band kwam ik dit tegen. De ideale setlist voor een optreden. Scroll zeker naar beneden voor de clou en voor de video van "There's A Riot Going On".