Soms begrijp ik niet waarom producenten ophouden topproducten te maken. De Vitabiskoek bijvoorbeeld, niet de diertjes die je wel nog vindt in de winkel, maar de per twee verpakte koeken die je dan nog eens in twee kon breken. Het ideale tussendoortje voor op de speelplaats maar van de markt gehaald. Of de Mexicanochips van (toen nog) Smiths. Ok, de wok chili chips van Lays komen in de buurt, zeker de verpakking die even oranje is. Maar toch. En waar ik het aller-, aller-, allermeest spijt van heb is de Meloenthee van Pickwick. Was de Meloenthee een vrouw, ik zou nog elke dag op mijn blote knieën voor haar foto bidden, hopende op een spectaculaire soapachtige terugkeer uit het niets. De beste thee ever en tot u spreekt een kenner. Maar jaren geleden even mysterieus als onbegrijpelijk verdwenen. Laatst gezien in de rekken van 't Centrum op de Deuzeldlaan in Schoten.
En toen was er die dag in Brasschaat op het verjaardagsfeest van de 85-jarige bomma, de 80-jarige groottante en haar 85-jarige vriend. Na het aperitief, de soep, de koude schotel, de warme schotel en het dessert was het tijd voor een theetje. Ik bekijk de theeselectie van het etablissement Dennenhof en vind opeens mijn verloren liefde terug. Alsof er niets gebeurd was, lag de Meloenthee in vier exemplaren tussen de rest (vanaf nu bekend onder de noemer 'banale thee') op mij te wachten. Ik kijk snel rond om te beletten dat anderen de thee van mijn leven proberen te ontfutselen. Maar dat blijkt niet nodig, de rest heeft meer aandacht voor het dessertenbuffet of voor hun schreeuwende kinderen. Ik steek de theezakjes in mijn zak en deel mijn ontdekking met de tafelgenoten (de ontdekking he, niet de thee, zot!). (Even later komt de driejarige F. mij nog een theezakje toestoppen.)
En nu zit ik hier in mijn zetel de thee van mijn dromen te degusteren. Ze is nog niets veranderd, enkel wat ouder geworden. Maar ja, wie niet? Het enige probleem is dat ik dus maar vijf theezakjes heb. Ik zal er dus zuinig mee moeten omspringen.
Als de klantendienst van Pickwick moest meelezen: is de Meloenthee terug op de markt of betreft het hier enkele exemplaren die al jarenlang circuleren in Motel Dennenhof?
Natuurlijk zou "No Rain" van Blind Melon hier muzikaal ongelooflijk naadloos op aansluiten. Maar er wordt een held 70 jaar vandaag en dat kan ik niet negeren. (In vergelijking met de bomma een jong veulen, maar toch.)