de eerste ... (deel twee)

Mijn eerste cd was dus x van inxs, met die keuze kan je nog buitenkomen vind ik. Mijn eerste cassetje daarentegen ... ai ai ai.

Vroeger hadden wij thuis de gewoonte om op vrijdag na het school naar den bazaar (GB, later Carrefour) te gaan in Schoten. Heerlijk vond ik dat, ons mama deed dan haar inkopen en ik installeerde mij bij de stripboeken tot het tijd was om naar huis te gaan. Af en toe mocht ik zelfs een stripverhaal kopen.

Op een dag in 1983 wilde ik wel eens meer dan een stripboek en ging ik bij de cassetjes kijken. We hadden thuis zo'n draagbare cassettespeler en ik was de zelf opgenomen (kinder)liedjes-cassetjes beu. Het duurde niet lang voor ik wist wat ik in het winkelkarretje wilde gooien: "Thriller" van Michael Jackson. Dat was in die tijd zowat de stoerste muziek die er was (één van de buurjongetjes speelde steeds "Beat It" keihard tot ons papa eens ging klagen, wauw!). Ik dus zeer voorzichtig naar de mama: "Euhm ... mama kijk eens, mag ik dit hebben?" "Oei, Michael Jackson, nee dat is geen goeie muziek hoor Igor. Kijk hier eens, ze hebben ook Rob De Nijs, we zullen dat wel kopen, ok?"

En ik zei dan maar heel braaf "ok". Tante Christiane was superfan van Rob De Nijs dus zo slecht kon dat toch niet zijn. Vandaar dat "Neerlands Beste - De Mooiste Liedjes van Rob De Nijs" mijn enige echte "eerste" plaat werd. Hierbij opnieuw de vraag: zou ik een ander mens geworden zijn had ons mama mij Michael Jackson laten kopen? Misschien iets minder melancholisch (afgaand op dit nummer), misschien iets donkerder van huid? Wie zal het zeggen?