12, Tussen de Ardennen en Antwerpen, Nachtradio (1988)

Help! Au secours! Hilfe! Ik zoek een liedje en ik vind het niet! Wie had dit gedacht, zeg. In deze Spotify/iTunes tijden waarbij elk liedje een klik met de vinger verwijderd is. Paniekaanval tot in de vijfendertigste graad. En ja, ik heb goed gezocht. De snodaard die zich verstopt in de grote muziekwolk is: "Peccadille" van Charles Loos. Sjarel wie? Ja, ik weet het, het klinkt obscuur. Maar als ik zeg dat dit het kenwijsje is waar vroeger de nachtradio mee begon, begint er dan geen klein belletje te rinkelen? Bij mij rinkelt er in ieder geval een zware beiaardklok met overgewicht die zich geen bal van weightwatchers-punten aantrekt.

Als ik dat liedje als twaalfjarig hoorde op de radio dan was één ding zeker: het was laat. En dat gaf altijd zo'n speciaal gevoel. Ik herinner mij een familieuitstap naar de Ardennen waarbij we tijdens de terugrit in een reuzemonsterfile terechtkwamen. En opeens was daar die tune van de nachtradio. Middernacht en we waren nog altijd niet thuis. En het was een gewone weekavond. Ho ho ho, amai amai amai, de spanning, de sensatie.

Ik kan die nachtradiomelodie nog altijd meezingen. Het gaat als volgt: dededededeumdeumdiedeumdideum deumdeumdideumdideumdeum deumdeumdideumdideumdeum deumdeum deumdeum enzovoort. Herkent u het?

Tinternet leert mij dat dit dus geschreven werd door Charles Loos en dat hij het Peccadille heeft genoemd. Allemaal goed en wel maar ik wil het hebben! Nu! En het staat niet op Spotify en niet op iTunes. Tinternet leert mij dat dit enkel te vinden is op een promo-cd van de BRT getiteld Nachtvorst. Van obscuur gesproken.
Kan iemand mij helpen? Iemand?

Hieronder een ander nachtradioliedje dat perfect vindbaar is via allerlei kanalen en rivieren. Maar dat zoek ik dus niet hè. Potvolkoffie toch.