Er zijn vele erge aandoeningen in de wereld maar lijden aan slapeloosheid lijkt mij een goede kanshebber voor de top-10. Dit zeg ik natuurlijk omdat ik zelf een hele slapeloze nacht heb meegemaakt en dat vond ik (duim naar beneden) niet leuk. Ik was nochtans moe genoeg na een verloren nacht (tijdsverschil met USA) en een vlucht met te weinig beenruimte om ook maar 5 minuten de slaap te kunnen vatten. En als ik dan toch begon weg te dommelen dan was er altijd wel iemand die tegen me aan stootte of lawaai maakte of zijn tv-scherm aanzette waardoor ik plotsklaps weer klaarwakker werd. Medepassagiers op een transatlantische vlucht: het zijn mijn vrienden niet.

Dan zou je denken: dat haal je de volgende nacht wel in als je terug in je eigen bedje ligt. Niet dus, ik was zó moe en ik kon toch zó keihard niet slapen. Daarbij kwam dan de jetlag, keelpijn, een verstopte neus en als kers op de taart wat hoofdpijn, doe alles in een blender, goed schudden en het resultaat is: wakker liggen van 11 tot 6. Maar dan écht wakker liggen he. En zo graag willen slapen. Mamaaaaaa!

Al mijn sympathie voor mensen die aan slapeloosheid lijden en die dit regelmatig meemaken. Dat moet de hel zijn.

Nu stop ik met klagen want ondertussen zijn we een nacht verder en wat voor een: na een middagdut (niet dutje dus maar dut) was het een hele slaapvolle nacht: 13 uur aan een stuk gemaft, echt waar. Keelpijn beter, neus wat minder verstopt en hoofdpijn weg. En zo ben ik fysiek weer helemaal klaar om te kunnen gaan ... werken. Vakantie, wat is dat nu alweer? Oeps, sorry, ik ging dus stoppen met klagen ...

Hierbij een mooi liedje!