Naarmate de wedstrijd vorderde steeg de spanning voelbaar. Bij mij toch. Fenne viel in slaap in de buggy en Bjoke vond die passerende renners eerder storend in haar spelletjes met klasgenoot Yannick.
Maar ik blijf volhouden, jong geleerd is immers oud gedaan. Ik streef naar een soort Pavlovreactie: nonkel Igor = koers = mee kunnen praten of heel stil kunnen zijn. Zodat bompa Igor later in alle stilte naar de koers kan kijken terwijl Bjoke en Fenne hun kinderen stil houden. "Sssst ... Igor kijkt naar de koers." Heerlijke woorden :-)
3 april 2010: Ronde Van Vlaanderen én Deuzeldjogging. Kiezen is verliezen dus liep ik de Deuzeldjogging terwijl ik op de hoogte werd gehouden van De Ronde. Of was het andersom?
En kijk eens wat ik terugvond in mijn medailledoosje: het bewijs van mijn deelname aan de Deuzeldjogging van 1985. 26 jaar geleden!
Hou nu even uw neus dicht want er komt eigen lof aan: man, ik loop nog goed voor zo'n oude zak te zijn :-)
9de op de 10 km in 42min50sec ! Als ik een vrouw was geweest dan was ik de eerste vrouw geweest!
En ja, ik heb dus een medailledoosje. Met de nadruk op -sje. Maar toch. Straf voor iemand die eigenlijk niets bijhoudt.
Morgen ligt deze beauty aan de cruiseterminal in Antwerpen (let op de lippen!). We verwachten haar rond acht uur, het vertrek is gepland om vijf uur in de namiddag. Hebt u tijd, bent u in de buurt, kom dan af naar het wandelterras. Een hip bandje speelt afscheidsliedjes en u kan het schip en haar Duitse passagiers persoonlijk vaarwel wuiven. En als u echt geluk hebt, vangt u een glimp op van mezelf in mijn zondagse pak. De gele fluojas moet u er wel bijnemen.
Na de Lisa Delbo-indigestie is het opnieuw tijd voor écht goeie muziek. Volledig in thema natuurlijk, of wat dacht u?
De goedesmaakpolitie rijdt nu waarschijnlijk met gierende banden uit om mij te komen arresteren en jarenlang op water en brood te zetten maar ik kan het niet laten om ook dit liedje van Lisa Delbo te posten. Omdat ik dit stiekem keigoe vind. Na! Al is het stiekeme nu wel voorbij natuurlijk.
Maar soit, I'm like ... whatever!!! Uit volle borst: zo wordt de rups een vlinder, Lisa Delbo is top!
Maarrrreuh ... nu gaat het alweer over vlinders ... Denken jullie dat er een rode draad is waar ik mij zorgen over moet beginnen maken?
Alert, alert, het is vaderdag vandaag. Toch voor de Antwerpenaren onder ons (zijn er Antwerpenaren in de zaal ... hell yeah!). Dus niet vergeten uw papa te sms'en he, mocht dat nog niet gebeurd zijn.
Het volgend muziekje zit al lang klaar. Eindelijk is het 19 maart en is er een aanleiding om het hierop te zetten. Mijn papa schrijft muziek en hij doet dat goed. Check zeker www.toondaems.be voor al zijn verwezenlijkingen tot nu toe. Van luisterliedjes over kerkmuziek tot kindermusicals. Hij doet het allemaal. Dit vind ik zijn pronkstuk, zijn magnus opus. Vergeet de Hallelujahs van Jeff Buckley en John Cale, ja zelfs die van Leonard Cohen en Händel (over Natalia en Gabriel Rios hebben we het uiteraard helemaal niet). De ultieme Alleluia is die van Toon Daems.
De liefde voor muziek heb ik geërfd van mijn vader, het talent helaas niet. Naar het schijnt slaat dat telkens een generatie over. Ik ben eens benieuwd. Naast superklimmer in de Tour de France, gevierd schrijver, arts zonder grens en topmodel zal mijn zoon dan ook nog eens prachtige muziek gaan maken? Wauw. Wees gerust, naast bovenstaande bezigheden mag hij zijn hobby's zelf kiezen hoor. Daar zullen mijn vrouw en ik nogal flexibel in zijn.
Genoeg gezeverd. Tijd voor echte muziek. Maak het stil, doof het licht, ontsteek een kaars en geniet van Alleluia.
Oh, één momentje nog voor wat reclame: op 17 april kan je zijn Markuspassie gaan beluisteren in de Sint-Cordulakerk van Schoten. Alle informatie vind je hier. U zal het zich niet beklagen!
Cd's die ik kocht toen ik leefde van mijn zakgeld. Als ik het me goed herinner was dat toen 150 frank per week. Vier weken sparen en ik kon een cd kopen. Het hoogtepunt van de maand zeg maar. Ik met de fiets naar de Van den Borre in Merksem waar in die dagen een Free Record Shop in huisde. Daar urenlang rondkijken, cd-boekjes bekijken, twijfelen, cd-boekjes besnuffelen, nog wat meer rondkijken, blijven twijfelen, om dan uiteindelijk, net voor sluitingstijd, toch maar een cd te kiezen. Dikwijls goeie keuzes zoals INXS (dat leest u hier), maar soms ook echt slechte keuzes. Écht slécht. En dan kom je thuis, maak je een lekker tasje thee, open je celebraal het doosje, steek je de cd in de cd-speler, sluit je je ogen en hoor je echt slechte muziek. Daar ging mijn 600 frank zuurgespaard zakgeld. Bummer!
En deze drie cd's vond ik toen slecht, vind ik nog altijd slecht en zal ik altijd slecht blijven vinden. De cd's zijn van Schoten naar Antwerpen naar Merksem naar Wilrijk naar Antwerpen naar Antwerpen telkens mee verhuisd en nooit uit hun doosje gehaald. What the hell was I thinking toen ik ze kocht?
Gelukkig gebeurt het soms ook dat je een cd koopt die je eerst maar niks vindt maar die je later, op de een of andere bizarre manier, opeens wel goed gaat vinden. Joni Mitchell is daarvan het beste voorbeeld. In het begin vond ik dat maar neuzelig en zagerig gedoe maar plots, op een zonnige zaterdagochtend in de lente, met een licht katerig gevoel van een fijne café-avond, zette ik die cd nog eens op en klopte plots alles.
Both Sides Now van Joni Mitchell is een wereldnummer. En het gaat dan ook nog eens over Clouds, de liefde en het leven. Hoe toepasselijk.
Bows and flows of angel hair and ice cream castles in the air and feather canyons everywhere, I've looked at clouds that way. But now they only block the sun, they rain and snow on everyone. So many things I would have done but clouds got in my way.
I've looked at clouds from both sides now, from up and down, and still somehow it's cloud illusions I recall. I really don't know clouds at all.
Moons and Junes and ferris wheels, the dizzy dancing way you feel When every fairy tale comes real; I've looked at love that way. But now it's just another show. You leave 'em laughing when you go and if you care, don't let them know, don't give yourself away.
I've looked at love from both sides now, from give and take, and still somehow it's love's illusions I recall. I really don't know love at all.
Tears and fears and feeling proud to say "I love you" right out loud, dreams and schemes and circus crowds, I've looked at life that way. But now old friends are acting strange, they shake their heads, they say I've changed. But Something's lost but something's gained in living every day.
I've looked at life from both sides now, from win and lose, and still somehow it's life's illusions I recall. I really don't know life at all.
I've looked at life from both sides now, from up and down, and still somehow it's life's illusions I recall. I really don't know life at all.
Het mooiste woord ter wereld, in alle talen. Spreek het langzaam uit en zie het vliegen door de groene wei gekleurd met bloemetjes, hoor de zoemende bijtjes, voel de zonnestralen op je huid, kijk naar de schaarse witte stapelwolken in de hemelsblauwe lucht. En zucht.
6 april 2011: Scheldeprijs én een namiddagje met nichtje en neefje spelen. Kiezen is verliezen dus keek ik naar de Scheldeprijs terwijl ik Bjoke en Fenne entertainde. Of was het andersom?
