Moeten we nu Braine l'Alleud of Eigenbrakel zeggen? Halverwege de toertocht van Bikers de l'Alleu zien we op een opgehangen kaart bij de tweede bevoorrading dat we ons exact op de taalgrens bevinden. We vragen in het Frans of ze onze drinkbus kunnen vullen. Natuurlijk, krijgen we terug in het Nederlands. Vriendelijke mensen, die taalgrensbewoners.
Het was nog donker toen we om 7 uur met vier vrienden en vier mountainbikes in de camionette stapten voor een rit van Antwerpen richting Brussel. Iets na acht uur waren we klaar om te vertrekken aan het Collège Cardinal Mercier met de opkomende zon als onze grootste supporter. Het had de afgelopen dagen onophoudelijk geregend, we konden ons aan een zwaar parcours verwachten. Ik had ook nog ergens gelezen dat deze toertocht in feite zwaarder is dan pakweg zie in Houffalize. Slik.
De eerste kilometers tonen aan dat het niet makkelijk zal worden. Een technisch stuk single-track door het bos waarbij mijn grootste zorg is om niet van de weg schuiven richting prikkeldraad. En het wordt er niet beter op. Steile klimmetjes, gevaarlijke afdalingen, modder en plassen bij de vleet en op de koop toe ook nog mulle zandstroken. Het wordt snel duidelijk dat we hier geen hoog gemiddelde zullen halen.
Het is mijn eerste toertocht van het jaar en ik denk al snel dat ik beter ergens in het Antwerpse mijn debuut had gemaakt. Ik kom net terug van vakantie in Amerika waar ik enkel op de fiets heb gezeten voor een pleziertochtje langs de kust van Santa Monica. Ik zie af als de beesten en ben duidelijk de minste van ons viertal. Zowel omhoog als omlaag moet ik ze laten rijden, eerst zoek ik nog excuses (mijn ketting is versleten, ik kan niet goed schakelen, blah blah blah ...) maar het duurt niet lang ik moet aan mezelf toegeven dat de benen gewoon niet goed genoeg zijn.
De omgeving maakt veel goed. We rijden door een prachtige streek: dichte bossen, glooiende weilanden, pittoreske dorpjes, verlaten boerderijen, ... enkel een zeldzaam verkiezingsbord verstoort de rustieke schoonheid. Vriendelijke mensen ook. De 'bonjours' vliegen ons rond de oren. Ik probeer met mijn ogen dag terug te zeggen want de rest van mijn lijf is te vermoeid om te antwoorden of om een hand op te steken.
Veel energie verbruiken betekent dat die moet aangevuld worden. En dat is hier geen enkel probleem. Twee uitgebreide bevoorradingen met onder meer sportdrank in allerlei kleuren, bananen, een uitgebreid assortiment koekjes, suikerwafels, abrikozentaartjes en sinaasappels. Als we eindelijk, na 45 loodzware kilometers, zijn aangekomen kunnen we in de refter van het college nog een 'pain saucisse' tot ons nemen.
Die zijn zo lekker dat ik er een tweede ga bestellen. Aan de barbecue waar die worsten gebakken worden doe ik opnieuw mijn best om Frans te spreken:
'Deux pains saucisse, s'il vous plait!'
'Hoe ging het vandaag?' zegt de bakker/lid van de plaatselijke fietsclub.
'Dur, dur ...' (ik kan nog net 'd'être bébé' inslikken)
'Mogen er ajuintjes op?'
'Oui, et aussi ketchup et moutarde!'
'Alles erop dus?'
'Ja ... euh oui!'
Leuk zo een toertocht bij de taalgrens.
