[Solo in Progress] #5: het kladboek

17/2/2013: 10.700 woorden

De aandachtige lezer merkt op dat ik 21 dagen na mijn vorige post nog steeds aan 10.700 woorden zit. Ik vraag de aandachtige lezer om niet te panikeren, ik zit hoegenaamd niet met een writer's block. Ik heb gemerkt dat ik beter schrijf als ik aan verschillende dingen (hoofdstukken) tegelijk werk en het afwerken/redigeren even uitstel.

Mocht het u interesseren, ik schrijf in drie fases:
1) met pen, potlood, bic in mijn kladboek
2) een volgende versie typ ik uit op de laptop in het geweldige schrijfprogramma Scrivener (nu ja, geweldig zo lang het blijft werken)
3) gevolgd door een definitieve (yeah, i wish) versie in datzelfde Scrivener

Hier is mijn kladboek trouwens. Een cadeau van de heer Tilburgs en familie, ongeveer twee jaar geleden schat ik. Het is bijna helemaal volgeschreven en dat treft want ik heb ongeveer alles wat ik moet hebben. Niet dat ik klaar ben, helemaal niet. Maar toch.

Het schrijven zelf gaat als een jojo. Ik slinger van 'amai, dat gaat goed' naar 'jeezes, dit is echt platte kak'. Daarom hou ik de woorden van die ene bekende filosoof (ik ben vergeten wie) voor ogen:

Een weg bouwen doe je steen voor steen. 

Tot slot nog even goed muzikaal nieuws meegeven. The Bony King of Nowhere was vrijdag geweldig in De Roma. Prima schrijfmuziek trouwens.

[Solo in Progress] #4: de secretaire

27/1/2013: 10.700 woorden
quote van een proeflezer die twee hoofdstukken heeft gelezen: "ik kijk reikhalzend uit naar het vervolg,  het is echt kei goed en ik wil het in mijn boekenkast hebben staan"

Ik heb al een beetje overal aan dit boek gewerkt (in de schrijfles, bij mijn ouders, in etablissementen van allerlei pluimage ...) maar het merendeel heb ik gescheven aan de secretaire waar ik ook nu aan zit te werken. Volgens Verschuerens Modern Woordenboek (editie 1968) is een secretaire:

(Fr.) schrijfkast met een klep die men kan neerlaten

Met de klep toe is het een meubelstuk dat weinig plaats in neemt, handig in een klein appartement. Met de klep open komt het universum van Solo tot leven: notitieboekjes, post-its, foto's, muziek, pennen, potloden, te schrappen tekst, te schrijven tekst, boeken, artikels, quotes, ...

Aan deze secretaire hebben gewerkt:

- mijn bompa, op wie het hoofdpersonage van mijn boek gebaseerd is, na zijn dood (1998) is het meubel verhuisd naar:
- zijn zoon, mijn papa, die het in zijn slaapkamer had staan tot de tijd rijp was om het mee te geven met:
- zijn zoon, ikzelf

En nog straffer: de secretaire speelt ook een rol in het boek.

Wie het in beelden wil zien:

 Bij bompa zaliger thuis, een foto uit de jaren '80.

 Bij mij thuis, anno nu.

Ook bij mij thuis.

[Solo in Progress] #3: de soundtrack van het boek

[Solo in Progress]
17/1/2013: 10.600 woorden

De dag dat ik een stapel oude platen van mijn ouders kreeg, dat was een goede dag. Er zaten platen bij die ik al lang kende en vaak gespeeld had (The Beatles, Leonard Cohen, ...) maar er zaten ook dingen bij die ik nog nooit gezien had, zoals de singeltjes van mijn bomma en bompa zaliger. Deze is één van de toppers:

De winnaars van het songfestival van het gezegende jaar 1976, dat naast een uitstekend wijnjaar en een hele hete zomer dus ook een puik liedjesjaar was.

Diezelfde bomma en bompa spelen een hoofdrol in mijn boek en dit liedje past wonderwel in het verhaal. Voorlopig staat het dan ook als een soort motto op de eerste pagina:

Though it hurts to go away it’s impossible to stay

But there’s one thing I must say before I go:

I love you (I love you) you know.

I’ll be thinking of you in almost everything I do.

Now the time is moving on and I really should be gone.

(Brotherhood of Man - Save All Your Kisses For Me)

Hier zie je de clip. Meer seventies kan het niet worden. Fantastisch, toch? 

[Solo In Progress] #2: over tekst die ik plots kwijt ben, dat begint al goed

Solo In Progress #2
10/1/2013: 6.700 woorden

Veel lijk ik niet opgeschoten deze week want ik zit nog steeds aan 6.700 'affe' woorden. Ik heb nog wel verder geschreven maar daar is nog redigeerwerk aan, hopelijk kan ik daar de komende week tijd voor maken. 'Solo' vinden velen onder jullie een goeie titel, ook al heeft Pieter Aspe die ook al gebruikt. Ik denk er verder over na.

En voor de rest? Goed en slecht, eigenlijk. Ik zal beginnen met het slechte nieuws. Ik gebruik de schrijfsoftware van Skrivener voor dit boek. Een programma met geweldig veel mogelijkheden waarvan ik 2/3 nog niet ken. Maar hetgeen ik al wel ken maakt het al veel aangenamer schrijven dan Word bijvoorbeeld. Zo kan je heel makkelijk structuur brengen in je tekst en kan je aan verschillende hoofdstukken tegelijk werken. En heel leuk: met een simpele klik op een knop tover je je scherm om in een typemachine! Geen afleiding meer, enkel een wit schermvullend blad op een zwarte achtergrond. Cool!

Maar! Plots kwam de boodschap op het scherm dat er iets fout was gelopen met mijn trialversie en dat het programma onverwacht gesloten werd. Bij het opnieuw openen merkte ik dat alles weg was. Shit. Geen onoverkomelijk probleem omdat ik alles ook in Word en PDF heb maar toch jammer. Heeft iemand toevallig tips voor een ander, gelijkaardig, schrijfprogramma?

Het goede nieuws kwam van de drie proeflezers die zo vriendelijk waren het eerste hoofdstuk na te lezen. Ik werd gisteren in café Mombasa uitgenodigd om hun bemerkingen te bespreken. En daar heb ik veel aan gehad. Dus, andere kandidaat-proeflezers, merci voor jullie enthousiasme, ik ga jullie zeker weten te vinden.

Eén van de bemerking geef ik hier mee: in het boek probeert een personage de geur van zijn behoefte uit de WC te verwijderen door een stukje WC-papier in brand te steken. Ik schrijf dat de zuurstof de geur weghaalt maar een nalezer dacht dat het de zwavel was van een lucifer die dat jobke voor mekaar brengt. Wie kent het definitieve antwoord?

Work In Progress #1 [werktitel: Solo]

Het werd hier al een aantal keer aangekondigd maar nu is het - echt-en-techtig - officieel: ik werk aan een boek. In het beste geval wordt het een roman: een verhaal gebaseerd op waargebeurde personen en verzonnen feiten. In het slechtste geval eindigt het tussen oude edities van De Morgen, Aldifolders en vuile pizzadozen bij het oud papier. In ieder geval wil ik er in 2013 ervoor gaan, wat de uitkomst ook zal zijn.

Ik zal op deze plek vertellen over hoe mijn vorderingen, over mogelijke titels, over inspiratiebronnen, over wendingen. Dit op aanraden van Austin Kleon die een geweldig boekje schreef getiteld 'Steal Like An Artist' en dat dankzij mijn geweldig liefje voor mij onder de kerstboom lag. Op pagina 82 staat het volgende: 'Je gaat niet alleen online omdat je iets te zeggen hebt; je kunt ook online gaan omdat je iets zoekt om te zeggen.' Wie weet krijg ik, door over mijn verhaal te bloggen, geweldige ingevingen om mijn boek nog beter, of iets minder slecht, te maken. Hoe meer reacties hoe beter : hou uw opmerkingen dus niet in, of het nu hier is, of op een of andere sociale netwerksite of (en dat is natuurlijk het beste van al) op café. 

Voilà, hey girls, hey boys, superstar djs, here we go:

Work In Progress #1: 
5/1/2013 - 6.700 woorden 
Hoofdstuk 1 is klaar en is naar enkele proeflezers gestuurd. 

Het verhaal gaat over mijn grootvader zaliger langs vaders kant. Hij heeft lang bij de Solofabriek in Merksem gewerkt, in het begin als opzichter en later op de reclameafdeling. Ik denk niet dat mijn grootmoeder ooit met andere boter heeft durven bakken. Nog voor ik één woord geschreven had was er voor dit verhaal al een titel: Solo. Dankbaar wegens vele betekenissen: boter dus, een ontsnapping in een wielerwedstrijd, een gitaarsolo in een liedje, 'alleen'-zijn, ... De grootste teleurstelling in mijn prille carrière kwam er dan ook bij de verschijning van het elfhonderdmiljoenste boek van Pieter Aspe want dat kreeg als titel mee, u raadt het al, Solo.

Vandaar dat mijn Solo ondertussen is gedegradeerd tot werktitel en ik op zoek ben naar een andere titel. Of zou ik mij daar niets van mogen aantrekken?