34, Vlieland, dEUS live (2011)

Eerlijk zijn duurt het langst: dEUS live was de laatste jaren niet altijd even scherp en strak als ik gewild had. Maar na regen komt de zon piepen: ze zijn terug in optima forma. Het bewijs zie je hier.

Dus ben ik toch weer puberaal benieuwd naar de nieuwe plaat, Keep You Close. Nog zeven keer slapen en hij is koopbaar. Jippiekajeej.

34, Antwerpen, Constant Now (2011)

dEUS en nieuwe singles, het is altijd even wennen:

- 1994: Suds & Soda: wat roept die gast nu heel de tijd? Friday? Friday? Raar toch. Maar het heeft wel iets, euhm nog eens opzetten. En nog eens. En nog eens. Tot ik verkocht was.
- 1996: Theme From Turnpike: wat is dat geluid? zo arty farty! Raar toch. Maar het heeft wel iets, euhm nog eens opzetten. En nog eens. En nog eens. Nu vind ik dit het allerbeste livenummer. Die sfeer! En toen ik recent zelf over die New Jersey Turnpike reed, was het helemaal ok.
- 1999: Instant Street: is dat nu een mandoline dat ik hoor? Raar toch. Maar het heeft wel iets, euhm nog eens opzetten. En nog eens. En nog eens. Die outro! Waarschijnlijk het beste dEUS-nummer.
- 2008: The Architect: is dat nu één riff dat ik hoor, tijdens het hele nummer? Zo on-dEUS. Raar toch. Maar het heeft wel iets, euhm nog eens opzetten. En nog eens. En nog eens. En dansen.
- 2011: Constant Now: een dEUS-single met blazers? Raar toch. Maar het heeft wel iets, euhm nog eens opzetten. En nog eens. (note to myself: nog aan te vullen met conclusie)

Je kan veel van dEUS zeggen maar niet dat ze dat ze altijd hetzelfde liedje maken (spontaan denk ik nu aan Mi-(eikes)-low).


22, Brugge, Instant Street (1999)

Geen twee zonder drie. Instant Street sluit de dEUS-trilogie af. Een nummer over uit-elkaar-gaan. Ik zong het keihard terwijl ik, al vluchtend voor liefdesverdriet, ergens tussen Gent en Brugge fietste op weg naar de zee. Ik dacht toen dat een tweedaagse solo-uitstap naar de Belgische kust de ex kon doen vergeten. Ha! Nice try!

I'll chuckle when you smile, as a matter of love

Gevolgd door die grandiose gitaarfinale. Ik waarschuw u, dit nummer eindigt met lawaai. Maar zoals die vroeg-21e eeuwse Antwerpse filosoof I.D. ooit zei: "lawaai heb je nodig om de schoonheid te kunnen onderscheiden". Denk daar maar eens over na!

Ook de zanger van Elbow is fan van Instant Street, dat kan u hier nalezen.

19, Antwerpen, Worst Case Scenario (1994)

Ik heb lang gedacht dat een overeenkomende muzikale smaak noodzakelijk was om een liefdeskoppel te zijn. Dan is er een periode geweest dat ik daarop terugkwam en daarna kwam ik daarop weer terug. In het verleden heb ik de twee uitersten meegemaakt en ik kan u zeggen: een volledige clash qua muzieksmaak (Tom Waits tegenover Milk Inc bijvoorbeeld) is lastig. Een volledige klik lijkt dan weer goed maar is het toch ook niet. De waarheid zal weer in het midden liggen (elke keer ligt die in het midden hè, de leugens moeten het altijd doen met de rand van het bed ...). Uw lief muziek laten horen die hij/zij nog niet kent, elkaars cd-kast of iPod bekijken en goedkeurend knikken ... dat lijkt er al meer op.

Vandaag verhaal nr. 1 over hoe mijn fan-zijn van dEUS mij wel en niet een lief opleverde.

Ik had +/- 15 jaar geleden met K. afgesproken om samen naar 't stad te gaan. We kenden mekaar via een gemeenschappelijke vriendin en van een aantal chirofuiven. En we zagen mekaar wel zitten (op een nog niet uitgesproken manier). Ik vertrok vanuit Schoten, zij vanuit Ekeren. We zagen mekaar op de Rooseveltplaats op het afgesproken uur want zo ging dat toen. We liepen wat rond en kwamen aan bij de Melkmarkt tot ik plots Tom Barman spotte die een krantenwinkel binnendook op zijn eigen zenuwachtige manier.

Even tussendoor: Tom Barman live tegenkomen was toen nog een event. Ik had dEUS op MTV leren kennen en was zwaar fan. Stel u voor dat u uw held (Obama, Mozart, Koen Wauters, Koning Boudewijn, ...) out of the blue tegen het lijf loopt, dat gevoel dus.

Ik, half van mijn melk, prevelde zachtjes tegen K. "Kkkijk, is dat niet Tom Bbbbarman?" "Tom Barman, die ken ik niet". "Jawel, ge kent die wel. Dat is de zanger van dEUS." "dEUS? Is da ne groep ofzo?"

"Die kent dEUS niet! Die kent dEUS niet! Die kent dEUS niet!" kraaide de mijn innerlijke haan tot driemaal toe recht in mijn oorschelp. Het slechtst denkbare scenario! Mijn goesting in een woensdagmiddagje stad met K. was volledig over, laat staan mijn goesting in een liefdesinitiatief met haar. Ik kon mij echt niet voorstellen dat ik zou samenzijn met iemand dat dEUS niet kent. Ik fakete een migraineaanval en nam de eerste de beste bus 61 terug naar Schoten.

Tja ... Fier ben ik er niet over maar zo was ik dus wel toen. Het volgende verhaal is in ieder geval positiever.