Toen ik voor het eerst bij het liefje thuis kwam (we waren toen nog geen liefjes) vielen mij twee dingen op. Eerst was er Miles, de rare kat, die nu mijn dikke harige vriend is. Na die kennismaking stond ik plots oog in oog met Ridge Forrester van The Bold And The Beautiful. Niet in levende lijve, al een geluk, maar in levensgroot formaat op een poster op de meest prominente plek van het liefje haar woonkamer. 'Cool, hè?', vroeg ze. 'Mmmm', dacht ik. Ondertussen was ik wel stapelverliefd aan het worden en dat ene kleine detail (een soort van ongeneeslijke adoratie voor de Ridge) kon ik wel negeren.

Ondertussen woont ze al een tijdje met haar spullen en met de Miles bij mij. Maar er waren nog altijd enkele 'dingen' die ze moest gaan halen in haar oude woonst. Vanavond was het zover. Dozen met boeken: ok, zakken met cd's: ok, keukengerief: ok, nu hebben we genoeg eierdopjes om zeven vrienden tegelijk een zachtgekookt eitje aan te bieden. Ze hield natuurlijk het beste voor het leste. Daar was hij, haar vriend, de Ridge.

Haar plan is om die effectief op te hangen in de woonkamer. No way natuurlijk. Ik krijg spontane uitslag als ik te diep in zijn ogen kijk. Mijn plan is om één van haar vrienden blij te maken met de poster. Maar dan zegt zij no way natuurlijk.

To be continued dus.
(Maar ondertussen heb ik hem wel verstopt ergens hier in het appartement, mondje toe hè!)

Hier is de Ridge toen hij nog in de 'rock'band Player speelde met het geweldige Baby Come Back.

Mijn chauvinistisch kantje kwam wel aan zijn trekken, daar in New York. Belgisch bier in elk café, parasols van Stella Artois op terrasjes in Manhattan, een levensgrote advertentie voor de Belgian Chocolate van Godiva op Fifth Avenue, een drukbezochte tentoonstelling van Francys Alys in MoMa ... En toen ik bij aankomst uit de metro stapte in Brooklyn dan was bovenstaand beeld het eerste wat ik zag (goed kijken): De Smurfen! Mijn Brooklyns gezelschap/gids J. was er moeilijk van te overtuigen maar ja hoor, ook De Smurfen zijn Belgisch. Waarschijnlijk ons meest bekende exportproduct.

Ik weet het niet meer maar volgens de bomma was ik op 1-jarige leeftijd een grote fan van het Smurfenlied. Haar woorden: "hij kon amper staan maar als we het Smurfenlied opzetten dan was hij niet te houden: en maar schudden met die pamper". Gisterenavond kreeg ik nog een compliment over mijn flexibele heupen, wel dat is allemaal te danken aan dit swingend nummer.

Binnenkort in de cinema: De Smurfen op avontuur in New York. Wie smurft er mee?