Alert, alert, het is vaderdag vandaag. Toch voor de Antwerpenaren onder ons (zijn er Antwerpenaren in de zaal ... hell yeah!). Dus niet vergeten uw papa te sms'en he, mocht dat nog niet gebeurd zijn.

Het volgend muziekje zit al lang klaar. Eindelijk is het 19 maart en is er een aanleiding om het hierop te zetten. Mijn papa schrijft muziek en hij doet dat goed. Check zeker www.toondaems.be voor al zijn verwezenlijkingen tot nu toe. Van luisterliedjes over kerkmuziek tot kindermusicals. Hij doet het allemaal. Dit vind ik zijn pronkstuk, zijn magnus opus. Vergeet de Hallelujahs van Jeff Buckley en John Cale, ja zelfs die van Leonard Cohen en Händel (over Natalia en Gabriel Rios hebben we het uiteraard helemaal niet). De ultieme Alleluia is die van Toon Daems.

De liefde voor muziek heb ik geërfd van mijn vader, het talent helaas niet. Naar het schijnt slaat dat telkens een generatie over. Ik ben eens benieuwd. Naast superklimmer in de Tour de France, gevierd schrijver, arts zonder grens en topmodel zal mijn zoon dan ook nog eens prachtige muziek gaan maken? Wauw. Wees gerust, naast bovenstaande bezigheden mag hij zijn hobby's zelf kiezen hoor. Daar zullen mijn vrouw en ik nogal flexibel in zijn.

Genoeg gezeverd. Tijd voor echte muziek. Maak het stil, doof het licht, ontsteek een kaars en geniet van Alleluia.

Oh, één momentje nog voor wat reclame: op 17 april kan je zijn Markuspassie gaan beluisteren in de Sint-Cordulakerk van Schoten. Alle informatie vind je hier. U zal het zich niet beklagen!

Ofwel herkent half België zich in de volgende biecht, ofwel maak ik mij hiermee serieus belachelijk.

Hebt u dat ook dat, als u aan het fantaseren bent over de toekomst, of als u leuke plannen aan het maken bent, of als de puzzelstukjes plots in mekaar vallen, dat u dan vanuit het niets de behoefte krijgt om uw behoefte te doen? En dan heb ik het over number one, de grote boodschap. Of is dat iets typisch van de familie Daems? Mijn zus had het vroeger als ze met de lego speelde en ze haar huis indeelde: daar de badkamer, daar de keuken, daar de slaapkamer ... ze was er nog niet uit waar ze de wc zou bouwen of ze zat er al op! Ik had het als ik met mijn rennerkes bezig was en er een Belg aan het winnen was. Mijn broer speelde vaak met de soldaatjes en nam ook regelmatige pauzes om zich even terug te trekken voor het droppen van een plonsje in het wc-water.

Ik heb het één keer gehad tijdens het lopen. Soms begin ik tijdens een lange training te fantaseren, vooral als het wat minder vlot, om de gedachten te verzetten en één keer uitte zich dat in een geweldig félle behoefte. Te ver van huis of van een wc natuurlijk. Ergens in een Wilrijks bos kon ik niet anders dan in het struikgewas te gaan zitten en ... ja, de rest laat zich raden. Ik hoop dat de eerstvolgende hond die dat plekje ontdekte, op zoek naar de geur van zijn geliefde hondin, niet al te gedegouteerd was. Bij deze mijn excuses, Blackie.

Ook mijn excuses aan u, beste lezer, voor het plastische gehalte van deze blog. Maar ja, iedereen gaat naar de wc dus is het eigenlijk toch raar dat er zo weinig over wordt gepraat. Het is moeilijk voor te stellen maar ook Prince, de Paus en Pieter Decrem doen het. Al ben ik eigenlijk niet zeker van die laatste want er komt zoveel shit uit zijn mond dat ik niet weet of er nog iets overschiet voor zijn achterkant ...

Herkenbaarheid tonen is toegestaan. En anders negeert u dit geschrijf maar en concentreren we ons op de volgende. De keuze is aan u. Als u mij nu wil excuseren, ik moet even naar het toilet.