Luisteren naar muziek, wie doet het nog? En met luisteren bedoel ik: gaan zitten in de zetel, de hoofdtelefoon opzetten en met niets anders bezig zijn dan met de klanken die je waarneemt in je oren. Ikzelf doe het alvast niet vaak meer, zo jachtig is het leven tegenwoordig. En dan valt het met die gejaagdheid bij ons nog wel mee want hier lopen geen kinderen rond en is er geen alles opslorpende job. Maar toch, er is altijd wel iets om af te wassen of op te ruimen. Er is altijd wel iets dat de aandacht vraagt.

Deze dagen tussen Kerst en Nieuw zijn misschien wel het meest geschikt om nog eens proberen te luis-te-ren naar muziek. En Jesus' Blood Never Failed Me Yet van Gavin Bryars is misschien wel de plaat bij uitstek om je te vergezellen.

Bryars, een componist die in dezelfde klasse speelt als Philip Glass en John Cage, kreeg in 1971 een tape toegespeeld met daarop geluiden opgenomen in en rond Waterloo Station in Londen. Bij toeval ontwaart hij middenin die stadssoundtrack een oude mannenstem, wellicht een zwerver, die een kort stukje zingt:

Jesus' Blood Never Failed Me Yet, Never Failed Me Yet
Jesus' Blood Never Failed Me Yet,
There's One Thing I Know, For He Loves Me So ...

Bryars isoleert de stem uit de opname, zet dat stukje in loop en verzint er een pianobegeleiding bij. Dat werkt zo goed dat hij verder componeert en er meer dan 74 minuten muziek van maakt. Van een strijkkwartet tot een volledig orkest met steeds die ene, vreemde stem op de voorgrond. Het laatste deel, wanneer de enige echte Tom Waits in duet gaat met de stem van de inmiddels al lang overleden zwerver, is het summum.

Je moet het horen om te geloven hoe hypnotisch prachtig het is. Nee, niet waar, je moet vooral luisteren om het te geloven. Bij voorkeur met de hoofdtelefoon zodat alle subtiele klanken van het orkest tot zijn recht komen.

Als je ooit 74 minuten tijd hebt, zeker doen. Voor wie niet zoveel tijd kan vrijmaken, hieronder het stuk met Tom Waits, dat duurt maar 10 minuten. Het lijkt op een pleidooi voor onthaasting of voor religie maar het is eigenlijk gewoon een muziekfan die je een fenomenale tip geeft. Als de muziek je toch niet zou aanspreken dan ben je maar een luttele zeshonderd seconden kwijt.

Dat kan toch niet erg zijn?

Ofwel herkent half België zich in de volgende biecht, ofwel maak ik mij hiermee serieus belachelijk.

Hebt u dat ook dat, als u aan het fantaseren bent over de toekomst, of als u leuke plannen aan het maken bent, of als de puzzelstukjes plots in mekaar vallen, dat u dan vanuit het niets de behoefte krijgt om uw behoefte te doen? En dan heb ik het over number one, de grote boodschap. Of is dat iets typisch van de familie Daems? Mijn zus had het vroeger als ze met de lego speelde en ze haar huis indeelde: daar de badkamer, daar de keuken, daar de slaapkamer ... ze was er nog niet uit waar ze de wc zou bouwen of ze zat er al op! Ik had het als ik met mijn rennerkes bezig was en er een Belg aan het winnen was. Mijn broer speelde vaak met de soldaatjes en nam ook regelmatige pauzes om zich even terug te trekken voor het droppen van een plonsje in het wc-water.

Ik heb het één keer gehad tijdens het lopen. Soms begin ik tijdens een lange training te fantaseren, vooral als het wat minder vlot, om de gedachten te verzetten en één keer uitte zich dat in een geweldig félle behoefte. Te ver van huis of van een wc natuurlijk. Ergens in een Wilrijks bos kon ik niet anders dan in het struikgewas te gaan zitten en ... ja, de rest laat zich raden. Ik hoop dat de eerstvolgende hond die dat plekje ontdekte, op zoek naar de geur van zijn geliefde hondin, niet al te gedegouteerd was. Bij deze mijn excuses, Blackie.

Ook mijn excuses aan u, beste lezer, voor het plastische gehalte van deze blog. Maar ja, iedereen gaat naar de wc dus is het eigenlijk toch raar dat er zo weinig over wordt gepraat. Het is moeilijk voor te stellen maar ook Prince, de Paus en Pieter Decrem doen het. Al ben ik eigenlijk niet zeker van die laatste want er komt zoveel shit uit zijn mond dat ik niet weet of er nog iets overschiet voor zijn achterkant ...

Herkenbaarheid tonen is toegestaan. En anders negeert u dit geschrijf maar en concentreren we ons op de volgende. De keuze is aan u. Als u mij nu wil excuseren, ik moet even naar het toilet.