De geweldigheid van een weekend is recht evenredig met het zondagavondbluesgevoel. Bij mij toch. Kom ik op het wereldwijde web toch geen opkikker van jewelste tegen zeker. Een opkikker (ja, zo'n goeie woordspeling, die mag twee keer gebruikt worden) die ik vroeger, toen ik klein was, ook op zondagavond tot mij nam. The Muppet Show! (bent u nu mee met de woorspeling? Kermit? De Kikker?) Bij bomma en bompa Daems in de zetel, ergens tussen Het Liegebeest en Studio Sport in. Met zoveel hoogtepunten. En met het hoogste hoogtepunt van de in het hoogste balkon zittende Statler en Waldorf. Straks in een filmzaal near you.

STATLER: Boo!
WALDORF: Boooo!
S: That was the worst thing I’ve ever heard!
W: It was terrible!
S: Horrendous!
W: Well it wasn’t that bad.
S: Oh, yeah?
W: Well, there were parts of it I liked!
S: Well, I liked alot of it.
W: Yeah, it was GOOD actually.
S: It was great!
W: It was wonderful!
S: Yeah, bravo!
W: More!
S: More!
W: More!
S: More!