36, In Instaroman, To The Ghosts Who Write History Books (2009)

Dankzij Antwerpen Boekenstad bekijk ik het leven dezer dagen door een andere bril. Ik ben namelijk, samen met vele anderen, aan het meewerken met de eerste Antwerpse Instaroman. Vanaf 31 oktober schrijft stadsdichter Bernard Dewulf regelmatig zinnen en die worden dan op Instagram gepost. Iedereen is welkom om bij die zinnen beelden te verzinnen. De mooiste beelden worden door Bernard Dewulf uitgekozen en krijgen een plaatjes in de enige echte Instaroman die live op de boekenbeurs zal gedrukt worden.

En zo bekijk ik mijn Instagram tegenwoordig veel vaker dan anders, op zoek naar de nieuwe mooie zin van Bernard Dewulf. Als de zin gepubliceerd wordt dan beginnen mijn brein en ik na te denken over wat voor een beeld ik zou kunnen maken. Buiten of binnen? Daglicht of bij schemering? In de stad of op den buiten? Man of vrouw? Stilleven of druk leven? Concreet of abstract?

Zo bekijk ik het leven door een andere bril. Ik blijf uiteraard een absolute amateuristische amateurfotograaf. Ik trek enkel met mijn iPhone. Die regelmatig gewoon uitvalt wegens ouderdom. Ik ken niets van belichting of van sluitertijd. Ik doe maar wat. Dat maakt het net zo leuk. Iedereen kan meedoen, je moet alleen Instagram op je smartphone hebben staan. Dus ja, eigenlijk kan niet iedereen meedoen. Maar toch.

Hierbij mijn eerste foto's, met de zinnen erbij. Volg mij op Instagram (@igordaems) en je ziet ze allemaal.

Een vrouw is onderweg naar het blauwe uur.




Haar stap splijt het spitsuur.




In de stad droomt een man een kleine ontreddering.




Waar zij gaat, gloeit een ondagelijks licht aan.




Boven de avond wordt het ochtend.




Een lauwe bries voert zout, lust en verte aan.






34, Antwerpen, Play The Game (2009)


Ok, ik weet het, uitlachen is onbeleefd maar de reclame van Telenet voor de Belgische voetbalcompetitie met die debiele woordspelingen is té belachelijk. Dus Telenet, ik lach u uit.

Trouwens, wat zou mij het Belgische voetbal nog interesseren? Ik kan immers elke zaterdag vanuit mijn raam het betere Afrikaanse voetbal zien. Op een waar patattenveld weliswaar (dat daar niet meer benen gebroken worden!) maar altijd entertainend, altijd leuk.

Afgelopen zaterdag was het blijkbaar een belangrijke match want er was zelfs een Afrikaanse Filip Joos ingehuurd om live commentaar te geven bij de wedstrijd. Er deed ook een scheidsrechter mee, helaas niet echt een deskundige want de match eindigde met de blauwe ploeg die ostentatief en en masse van het veld stapte na een volgens hen onterechte beslissing. De groene ploeg deed dan maar op hun eentje verder en scoorden uiteraard het ene na het andere doelpunt. Echt waar, echt gebeurd.

Om het op zijn Telenets te zeggen: Afrikaans voetbal in Spoor Noord, dat Kanu niet missen. Wie wil, kom gerust meekijken van op mijn vensterbank.