Zondagavond, zeven uur. We zijn in de auto op weg naar huis. Papa aan het stuur, mama ernaast, drie kinderen op de achterbank. Zoals elke zondag rijden we van de Van Praetlei in Merksem naar de Marialei in Schoten. In de Van Praetlei wonen bomma en bompa Daems. In de Marialei wonen wij. Bij bomma en bompa werd er altijd gespeeld: bij goed weer voetbalden we in de tuin, bij slecht weer speelden we met de kaarten of met de autootjes. Bomma vulde haar kruiswoordraadsel van de Story in en babbelde gelijktijdig de middag vol. Bompa zat in zijn zetel naar tv te kijken, naar de koers of naar een Frans programma waarin kinderen om de beurt iets muzikaal mochten doen. Hij zweeg meestal.

We aten altijd pistolets, vaak met frikadel en kriekjes, soms serveerde bomma zelfgemaakte kaaskroketten. "Ge moet goed eten, hé!" zei bompa altijd, soms gespeeld streng, vaak echt streng. "Attention, hé!" Bij het horen van de begintune van Studio Sport verplaatsten de mannen zich naar de zetel. Daarna was het tijd om naar huis te gaan. We kregen altijd een snoepje als we doorgingen. We moesten daarvoor wel een natte bommakus of drie doorstaan.

We zijn in de auto op weg naar huis. "Kom, we laten ons doen" zei één van ons op de achterbank. Dan moest je zo "los" mogelijk zitten op de autozetel zodat je met elke bocht je evenwicht verloor en viel, ofwel naar de deur, ofwel naar je broer/zus naast jou. Papa reed dan al wel eens wat wilder door de bocht. Gegiechel alom.

We staan voor het enige verkeerslicht tussen de Van Praetlei en de Marialei. Papa telt 1, 2, 3 en dan werd het elke keer groen, net op de 3. Hoe doet hij het toch? "Gaan we nog eens een vliegtuig nadoen papa?" In de laatste rechte lijn naar ons huisje rijden we dan heel traag en heel langzaam versnellen we: sneller en sneller, tot we in gedachten opstijgen. Recht naar de maan want die wees toen altijd de weg naar huis.

Eén zondagavond zagen we vallende sterren tijdens de korte autorit. "Nu mogen jullie een wens doen" zei mama. Ik twijfelde een halve seconde tussen "ik wil alles hebben van Playmobil" en "ik wil dat mijn papa terug goed kan stappen" en koos voor het laatste.

Thuisgekomen was er enkel nog tijd voor pyjama aandoen, tandjes poetsen en hup het bed in met een stripverhaal. Daarna moest het licht uit op de kamer. Op de gang mocht het aanblijven.

Zo lang het zondagavond was, konden we maandagochtend blijven uitstellen.