We waren al bijna op weg naar Parijs, de mannen van den badminton. Ah ja, het gerucht deed de ronde dat Carla Bruni bevallen was van Dahlia. En laat dat nu net het lijflied zijn van de pluimers. Elke maandagavond, na hevig gebadminton, met gehijg en gezweet, stapten we gezamenlijk de welverdiende douche in. En zongen we den Dahlia. Met de volgende lyrics:

"Den Dahlia, den Dahlia ... is een schoon bloemeke. Den Dahlia, den Dahlia ... is een schoon bloe-oe-oe-m."

Dus wij bijna op weg naar Carla & Sarko om onze persoonlijke hulde te brengen. Niet met goud, wierook of mirre maar met een lied. We waren zelfs bereid om het naakt en onder de douche te brengen voor Dahlia en Carla en Sarko.

Maar: het kind heet helemaal niet Dahlia maar Giulia. Merde toch!