Vanmorgen is mijn zak gescheurd. Terwijl ik aan het fietsen was. Pijnlijk hoor.

Daar lagen al mijn inkopen op de asfalt van de Rotterdamstraat. Ik heb ondertussen bedacht wat de oorzaak is. De zak was zeker niet te vol, het lag ook niet aan mijn rijstijl of aan de tramsporen want daar wip ik tegenwoordig vlot over, Sven Nijs-style. Nee, ik was met een zak van de gb gaan shoppen in de Criée/Spar. En dat doe je niet ongestraft. Ik vond al dat de prei mij met een afkeurende blik aankeek. En het potje rozemarijnkruiden waagde zelfs een ontsnappingspoging na de valpartij door naar de andere kant van de straat te rollen.

En natuurlijk, oh cliché, had ik eieren gekocht. Ik leg ze altijd boven op de andere boodschappen in de hoop dat, als er iets gebeurt, de val wordt gebroken door de yoghurt, het pakje linguini of de groene kool. Maar helaas pecorinokaas, de eieren braken. Alle zes. Net geprobeerd, je kan geen omelet maken zonder eieren. Echt waar, dat gaat niet.

Nu nog een sterretje in mijn voorhuid ... euh voorruit natuurlijk en het is helemaal compleet.