Van Joni Mitchell tot Sam Dillemans: Forever Blue!

Fascinerend artikel vandaag in De Morgen: 'De grote uitzonderlijkheid van blauw'.

Van winterblues tot blauwe lippen, van schilderkunst tot blauwe bessen, blauw lijkt een absoluut buitenbeentje in natuur en cultuur. Talloze onderzoekers analyseren wereldwijd de natuurkundige, chemische en psychologische aspecten van blauw. 

Blijkbaar is heeft een team van wetenschappers ergens in Congo een nieuw soort aap ontdekt. Op zich al een redelijk opzienbarende ontdekking maar wat meer is: deze apen hebben een stukje blinkend blauwe huid op de billen en het scrotum van de mannetjes. Het steekt af tegen de rest van de vacht als een fluorescerende tanga.

De liefde voor blauw is universeel. Overal ter wereld vindt ongeveer de helft van de mensen blauw de mooiste kleur. En de helft van de Amerikanen vindt blauw de mooiste kleur van de ogen ook al heeft maar één mens op zes daar blauwe ogen.

Ook ik vind blauw absoluut de mooiste kleur ter wereld. Hier drie bewijsstukken daarvan:

1. Eén van de mooiste platen ooit: Blue van Joni Mitchell. Komt u hem in LP-vorm tegen op een rommelmarkt near you, niet twijfelen en kopen. Ik betaal u eender welk bedrag terug.


2. Op een tentoonstelling van de Antwerpse schilder Sam Dillemans in een pakhuis op het Eilandje zag ik het mooiste blauw dat ik ooit gezien heb. Internet doet kleuren natuurlijk geen eer aan maar naar onderstaand zelfportret ben ik lang, heel lang blijven kijken. Alleen voor de achtergrond. Tip voor koude en vochtige kerstvakantiedagen wanneer u aan het youtuben bent: check deze documentaire over Sam Dillemans. De moeite.


3. Mijn nieuwste aanwinst. Een blauw hemd!



Chris Isaak en ik zingen het uit ingetogen borst: Forever blue!




19, Nederland, Suds & Soda (1995)

Bij de grote reorganisatie van de cd-kast kwam ik een stuk of vijf videobanden tegen met als titels "dEUS - 1995", "Eindejaarsreis Barcelona", "A Tribute To Freddie Mercury" en "INXS en nog vanalles". Die zou ik nog wel eens willen bekijken eigenlijk, dat lijkt me een leuke kerstvakantie-activiteit. Maar het ontbreekt me aan een videospeler natuurlijk.

Er is natuurlijk YouTube. Niet normaal wat je daar allemaal terugvindt. En toch. Ik herinner mij een prachtig optreden van dEUS in de 2 Meter Sessies studio van Jan-Douwe Kroeske. Met een onwaarschijnlijk mooie versie van Suds&Soda. En die staat niet op YouTube, helaas ricottakaas.

Excuseer, stond niet op YouTube. Want één of andere held heeft die er opgezet afgelopen maand. Yes!

Kijk zeker tot het einde want een toen 23-jarige Tom Barman geeft na het nummer een perfecte Donald Duck-imitatie. Làchen!


19, In Verhalenland, Honey White (1995)



De tweede opdracht van de schrijfles. Verzin een verhaal bij de foto. Met dank aan K.F. (tja, Koen F. heeft liever dat ik hem anoniemer benoem, vandaar) voor de participatie aan de breinstorm die leidde tot het verhaal.


WITWASSEN

‘Orde! Orde in de zaal!’ Joeri heeft alle moeite van de wereld om zijn dorpsgenoten tot kalmte te bewaren. Hij heeft er al spijt van dat hij deze vergadering heeft bijeengeroepen. Als hij een top vijf moest maken van zijn favoriete taken als burgemeester dan stond dit op nummer 213 ongeveer, ver na het nakijken van de boekhouding, het overleg met de collega-burgemeesters van naburige dorpen, het aansturen van de politie en het aanwezig zijn op de weinige plechtigheden die in dit dorp gehouden worden. Dát burgemeesterspak zat hem als gegoten. Maar het in toom houden van een bende uitgelaten en verhitte dorpelingen, dat was voor hem zeven bruggen over de Jenisej te ver. Hij kijkt naar de klok die hoog in de zaal van het café hangt en moedigt in gedachten de wijzers aan. Komaan, jullie kunnen het. Ga toch sneller vooruit. Dat het hier snel gedaan is.
De eerste schepen neemt de hamer die hij voor de gelegenheid van thuis heeft meegebracht en klopt driemaal hard op de massieven tafel. Het gejoel in de zaal verflauwt tot een zacht geroezemoes. Joeri bekijkt zijn eerste schepen en stelt vast dat het hoofd van zijn jongere collega tomatenrood aanloopt. Hij telt de zweetdruppels die langzaam parelen op haar rechterslaap. Zo nerveus heeft hij zijn eerste schepen nog nooit gezien.
‘Dit kan niet blijven duren. We moeten actie ondernemen!’ spreekt de eerste schepen baldadig. Haar handen beven erop los. Van het drinken zal het niet zijn, dacht Joeri, want zij staat zo droog als de wat verderop gelegen steppe van Gydan. ‘Ik heb er alle vertrouwen in dat onze burgemeester raad weet voor al het onheil dat er de laatste weken over ons dorp is neergedaald. Dames en heren, het woord is aan … onze burgemeester!’
‘Nu is het aan u, Joeri.’ De knipoog die haar gefluister vergezelt spreekt boekdelen. Verkiezingen over een maand en het ganse dorp dat moppert, zij ruikt haar kans natuurlijk, denkt Joeri.
‘Beste mensen!’ Joeri moet luider spreken dan hij gewend is en kan het niet laten vast te stellen hoe belachelijk zijn stem klinkt op dit volume. Snel verder praten.
‘Beste mensen, er is maar één agendapunt op deze buitengewone vergadering: de recente negatieve gebeurtenissen die ons dorp getroffen hebben. Ik heb een onderzoek laten instellen door de politie en geef nu het woord aan de commissaris die zijn conclusies zal toelichten.’
De politiecommissaris staat op en begint aan zijn van buiten geleerd betoog. ‘Wees kort en bondig en objectief’ had Joeri hem vlak voor de vergadering nog eens grondig op het hart gedrukt. ‘We moeten te allen tijde paniek vermijden.‘
Tijdens de uitleg van de commissaris kijkt Joeri de zaal in. Hij ziet de kruidenier op de eerste rij zitten. Die zat achter Joeri in de kerk vorige zondag. Tijdens de preek van de pastoor vond de kruidenier het nodig om Joeri op de schouder te tikken en in zijn oor te fluisteren. ‘Meneer de burgemeester, wat moet er eigenlijk nog gebeuren voor het dorpsbestuur reageert? Vanmorgen lag er weer een kip zonder hoofd in mijn hof. En dit keer was het de troetelkip van mijn vrouw. Die is nu slechtgezind natuurlijk. U weet toch wat dat is, meneer de burgemeester, een slechtgezinde vrouw in huis? Probeer dan maar eens met gerust gemoed te gaan biljarten. Dat gaat dus niet meer, he.’ Lap, dacht Joeri, de kruidenier preekt in mijn linkeroor terwijl mijn rechteroor de preek van meneer pastoor probeert te registeren. Gezaag in stereo.
Joeri kijkt naar het schoolbord waar de politiecommissaris een chronologisch overzicht heeft genoteerd van alle ontvankelijk verklaarde klachten. Hij kent ze vanbuiten maar leest ze nog eens één voor één, erop hopend dat hij alsnog een patroon zou herkennen.
Tijdens het lezen voelt hij een stekende hoofdpijn opkomen en krijgt het daarbij warm en koud tegelijk. Ik moet hier weg, denkt hij.
‘Dank u commissaris voor uw deskundige uitleg. Beste mensen, we nemen tien minuten pauze. Barman, doe ze nog eens vol.’ Joeri staat op en loopt langs de achteruitgang de zaal uit zodat geen enkele dorpsbewoner de kans heeft hem aan te spreken. Hij stapt met grote passen naar de brug over de Jenisej. Hij leunt over de balustrade en kijkt naar het water. De traagste rivier ter wereld stroomt door mijn dorp, zegt hij in zichzelf. Kom Jenisej, doe eens iets goeds voor dit dorp en geef mij de oplossing. Plots voelt Joeri iets tegen zijn been aanschurken. Hij kijkt naar beneden en ziet een zwarte kat. Eureka, dit is het, denkt hij. Zijn hoofdpijn verdwijnt als sneeuw voor de zon. Hij hurkt, bekijkt de kat van kop tot staart en aait haar achter de oren. De kat reageert door de ogen half te sluiten en zachtjes te spinnen. Het is liefde op het eerste gezicht. ‘Dank u Jenisej’ zegt hij luidop tegen het water. Hij neemt de kat in zijn armen en loopt terug naar het café.
‘Geachte dorpsgenoten, bedankt voor uw geduld.’ zegt hij terwijl hij binnenkomt met de kat verstopt achter zijn rug. ‘Na uitgebreid onderzoek heb ik de schuldige gevonden.’ Alle aanwezigen hangen nu aan de lippen van de burgemeester. ‘Voilà, hier is de oorzaak van al onze problemen.’ Hij zet de kat op de tafel. Een echo van verbazing gonst door de zaal. ‘Een zwarte kat?’ zegt de eerste schepen nu helemaal wit uitgeslagen. ‘Na al die jaren opnieuw een zwarte kat in ons dorp?’
‘Ja, jullie zien het goed. Het is een kat die zwart ziet dus een zwarte kat. Waarschijnlijk naar hier gezworven door de bossen van Turuchan. Het is deze kat die ons dorp al dat ongeluk heeft gebracht.’
‘Weg met de zwarte kat! Weg met de zwarte kat!’ scanderen de dorpelingen nu.
‘Stilte. Stilte, beste mensen! We kunnen niet riskeren dat we nog meer onheil afroepen over ons dorp door de kat te doden. Neen, beste mensen, dat is uit den boze.’ Hij aait de kat terwijl die de papieren van de burgemeester nat kauwt. ‘Er is maar één mogelijke oplossing: we zullen de kat witwassen! Dames van de wasserij, doen jullie dit vanavond nog? Dan kunnen we allemaal verder met ons leven!’ Een oorverdovend gejuich barst los. ‘Leve de burgemeester! Leve de burgemeester!’ Joeri aanhoort het met een gelukzalige blik en twijfelt of hij de kat wel of niet bij hem in bed zal laten slapen.

19, Middelkerke, Star Star/Hotellounge (1995)

Tijd voor dEUSverhaal nr.2. Dezelfde setting als dit schrijfsel uit het begin van mijn blogleven.

Zij (S.) liep toen ook rond in Middelkerke. En dat rondlopen deed ze gekleed in een dEUS T-shirt. Ik sprak haar aan met de gevleugelde woorden: "vinde gij dEUS ook goed?".

- meisjes vanuit het niets aanspreken, dat is niet vaak gebeurd; maar toen durfde ik
- ik weet het, een nogal overbodige vraag gezien ze vestimentair al een duidelijk statement maakte; maar het aanspreken op zich was belangrijker
- let op de "ook" in de vraagstelling; ik probeerde meteen te scoren door mezelf als medefan te outen

En scoren deed ik. Zij reageerde super enthousiast: "gij ook, ofwa???". Ik knikte en om dit extra te bevestigen haalde ik mijn portefeuille boven waar ik een naaktfoto van dEUS in had zitten.

- ik weet het, wellicht too much information, maar ik heb mezelf beloofd alles te vertellen
- met naaktfoto bedoel ik een foto van de dEUSleden in een of andere rivier, meer dan wat beginnend borsthaar is er niet op te zien; u hoeft er dus geen homo-erotische gedachten bij te denken

Binnen dezelfde minuut, Royal Antwerp Football Club-gewijs, opnieuw gescoord. Na die twee prachtige doelpunten ging het vlot (voor mijn doen toch): van babbelen kwam lachen, van naast mekaar lopen kwam arm-in-arm slenteren, van afscheid nemen kwam kussen. Tot een exacte reconstructie komen van de feiten is moeilijk wegens de hoeveelheid alcohol die tijdens die vakantie geconsumeerd is geworden geweest.

Maar het was dus in de sacoche. Het was er ook even snel terug uit want ze had in Antwerpen een lief zitten (vertelde ze op het einde van de vakantie). Een koppel zijn we nooit echt geweest maar we spraken wel regelmatig af in 't stad (ik heb in mijn leven maar twee keer een handtekening gevraagd aan iemand en één keer was samen met haar aan Stef Kamil Carlens) en schreven elkaar nog jarenlang lange brieven.

En met wie stond ik op 24/12/2010, meer dan 15 jaar later, op de eerste rij van het dEUSconcert op de Groenplaats, hand in hand mee te brullen met Suds & Soda? Juist!

dEUSliefde roest niet.

Ook The Frames zijn fan van dEUS getuige hun mooie opname van Hotellounge in het midden van hun eigen Star Star: