35, Naar Amerika, For America (1986)

Woensdag zijn we weg. Naar Amerika. Daar gaan we cool wezen in San Francisco, beren en het Hantavirus vermijden in Yosemite, slapen aan de oever van June Lake, vogels beloeren aan Mono Lake, zweten in Death Valley, het allemaal eens goed bekijken in Las Vegas, hiken in Zion, doen alsof we alleen zijn op de rand van Grand Canyon, paardrijden (zij) en mountainbiken (ik) in Sedona, de groepsfoto van U2's gelijknamige album gaan nadoen in Joshua Tree, cruisen over Rodeo Drive in Beverly Hills, dat ene liedje van The Thrills zingen in Big Sur en van dat alles afkicken in een hotel aan de luchthaven van San Francisco.

Daar hebben we natuurlijk fotografische bewijzen van nodig. Voor het nageslacht en voor de thuisblijvers. Daarom hebben we ons dit aangeschaft:


Een Fujifilm X10. Goed spul volgens de kenners. Nu moeten we er nog mee leren werken. Hierbij alvast wat testresultaten (copyright: het liefje).




35, Antwerpen, The Whole Of The Moon (1986)


Op Twitter verscheen dit weekend:


Altijd fijn als favoriete bands en artiesten fan van mekaar blijken te zijn, in dit geval The Waterboys en Zita Swoon. Ik heb trouwens de fantastische soloplaten van Mike Scott leren kennen dankzij een interview van Stef Kamil Carlens in Humo. Zie ook: de fijne geïmproviseerde samenwerking tussen Ed Harcourt en Tom Barman. Goed voor mijn chauvinistisch hart dat het om Belgische bands gaat die erkenning krijgen van anderen. Want dat België-minnend hart wordt niet verwend deze Olympische Spelen.

The Waterboys hebben onlangs een exclusieve cd op de markt gebracht, gehandtekend door zanger Mike Scott en beperkt in oplage. De titel is 'Cloud of Sound'.



Heeft dat nu niet heel veel weg van de naam van mijn blog? Mmm ...




35, Antwerpen, I Scream for Icescream (1986)

Warrem dat het is. Man. Ik voel mezelf wegsmelten. Terwijl ik enkel het Olympisch Record 'stilzitten zonder te bewegen' probeer te verbreken. Ik ben geen ijsjesfreak maar nu zou ik een moord begaan voor 'ne creimgelas' (of hoe schrijf je dat nu weer?)

Misschien dat dit helpt om een stoet van ijsjesverkopers tot voor de deur te halen: een meebrulsessie met Tom Waits, John Lurie en Roberto Benigni (uit de film Down By Law van Jim Jarmusch):

'I scream, you scream, we all scream for ice cream!'
(met dank aan F.D. voor de inspiratie)



Foto van Yo Ruba Girl Dancing.

5, Middelkerke, Don't Give Up (1986)

'Proficiat! U bent welkom op de Vintage & Vinyl avond van Dubieus Design in De Winkelhaak. U en uw plus 1 krijgen gratis toegang en een glaasje bubbels."



En zo kwam het dat wij op een ondergesneeuwde vrijdag verkleumd De Winkelhaak binnenliepen, gewoon omdat we daar ticketjes voor gewonnen hadden. Vele leuke design-dingen maar vooral ook vele dure design-dingen te koop daar. Niet dat we met lege handen in onze dikke handschoenen huiswaarts keerden. Er was ook vinyl te koop. Uit de drie bakken haalden we twee platen om toe te voegen aan onze alsmaar groeiende collectie: een Beatles-best-of-je en een album van The Specials. Voor 10 daarvoor-sukkelen-wij-niet eurootjes.

Ik moest tijdens de wandeling naar huis plots denken aan een andere keer toen ik uitverkoren werd. In het casino van Middelkerke, ergens in de jaren tachtig, werd ik door de bomma door een mensenmassa gestuurd. "Ga maar vooraan staan. Dan kunt ge beter zien!" zei ze. Er was daar een missverkiezing aan de gang. Voor ik het wist werd ik door presentator en spring-in-het-veld (en ook in andere dingen zou later blijken) Luc -himself- Appermont aangeduid om onschuldige kinderhand te zijn. De bomma heel fier, ik heel blij dat ik naast schaars geklede meisjes mocht plaatsnemen die ook weinig kleren aanhadden. Jaja, op mijn 5 jaar was ik al zeker van mijn geaardheid! Op mijn 10 jaar ook want ik herinner mij heel goed hoe opgewonden ik raakte bij de stem van Kate Bush in dit nummer. Ik nam Peter Gabriel er, trio-gewijs, graag bij.











10, Schoten, True Colours (1986)


Al jaaaaaaaaaaren (zo voelt het toch) discussieer ik met V.F. (waarover u binnenkort veel zal horen, hier, en op facebook, en op café, en op de markt, en via via, enzo) over een blauw hemd. Over of die kleur mij staat of niet. 1 stem voor (ik) en 1 stem tegen (V.). Met uitgelach tot gevolg als ik het hemd aanhad, met een deukje in mijn zelfvertrouwen als verder gevolg waardoor ik meestal toch een ander hemd aantrok om te gaan werken/dansen/op café zitten.

En toen werd ik plots uitgenodigd voor een stijl&kleuradviesavond met diezelfde V.F. (dat past in haar project ... daarover dus later meer). Eindelijk gingen we weten wie gelijk had. Die bewuste avond bevond ik mij in een kamer vol vrouwen en kreeg ik door V. en haar compagnon allerlei intieme vragen voorgeschoteld. Wat vind je mooi aan je lichaam? Wat vind je dat er beter kan? Wat wil je uitstralen? Welke plekjes wil je verbergen? Daarna moest ik op een soort van troon gaan zitten met een spiegel voor mij (denk aan de kapper maar dan met vier kappers die allemaal tezamen naar je aan het kijken zijn) en werden er allerlei gekleurde doeken onder mijn hoofd gehouden. Daarna mocht ik vooraan in de klas gaan zitten op een ongemakkelijk krukje en werd mijn "case" voorgesteld aan de klas door V. en haar partner. Ik beperk mij hier tot de belangrijkste bevindingen:
- ik ben een zomertype (geen herfsttype zoals ik dacht maar ik voel mij nog altijd herfst hoor)
- ik mag geen warme kleuren dragen (geel, oranje, rood - check)
- ik heb een T-lichaam (denk aan Mr. T van the A-team)
- ik sta goed met een piloten-zonnebril (echt, alle aanwezige vrouwen leken een simultane adoratiezucht te lossen toen ik die zonnebril ophad, echt!)
- ik heb een rechthoekig gezicht (nooit een ringbaardje of lange bakkebaarden laten groeien want dat verlengt nog meer, check)

en ... raad eens de kleur is waar ik het best mee sta?

(allemaal samen, uit volle borst, u kent het ook van dat ene liedje van The Scene)

blauw! - BLAUW! B L A U W !!! - driedubbele check!

hierboven ziet u wat ik sindsdien van kleren heb gekocht, blauw driewerf blauw

Igor 1 - V.F. 0 denkt u? neenee, dat ene blauw van dat ene hemd (koningsblauw) is dan weer een te warme kleur en past dus toch niet bij mij ... vrouwen hè, het is zoals gaan fietsen met Philippe Gilbert, allemaal heel leuk maar je kan er zo moeilijk van winnen ...